Kötü insan olmaya zorlanıyoruz. Evet. Evet. Ya halihazırda kötüyüz ki kötüyseniz bu sitede dolaşıyor olmanız ve bu yazı dizisine denk gelmeniz mümkün değil, ya da o içimizdeki kötülüğü açığa çıkarıyor sistem. Eskiden sadece televizyonu açtığımızda duyardık; şimdi sosyal medyayı bir açıyoruz kötü haberler, kötü insanların hayatı, gırla! Son dönemde herkesin hayatı çok çok ÇOK fazla...
O günü olağandışı yapan olaylar sabah haberlerinde sunucunun sıkıntılı bir şekilde Ayçiçekleri tablosundan bir çiçeğin kaçtığını söylemesiyle başladı. Bakanların bu konuda açıklama yapmak için sırayla televizyonda boy göstermesi haberleri seyredenlerin bazılarında şaşkınlık, bazılarında panik, bazılarında umursamazlık, bazılarındaysa gülme yarattı. Meşhur tablo iki gün önce kent müzesinde sergilenmeye başlamıştı ve neredeyse kentin yarısı ayçiçeklerini seyretmeye gelmişti....
‘Nesneleri biz seçmiyoruz, onlar bizi seçiyor. Yakalıyor, yönlendiriyor, modelliyor ve denetliyorlar. Nesnelere gittikçe daha çok benziyoruz. Dilimizi, zihin yapımızı çoktan ele geçirdiler. Artık onlar gibi düşünüyor ve onların diliyle konuşuyoruz. Bilginin yerini enformasyon, diyaloğun yerini iletişim aldı’ (1). Rahmi Öğdül, o tadına doyulmaz yazılarından birinde böyle diyor. Bazen tam da düşündüğünüz bir konuya o kadar...
İnsanın yaşı ilerledikçe zaman ve mekan algıları başta olmak üzere yaşama bakışında birçok değişiklik olur. Bu elbette, sadece kırklı, ellili yaşlar için değil çocukluk, gençlik yaşları için de geçerlidir. Her şeyden önce cildimiz, eklemlerimiz, kas yapımız, görme ve işitme yetimiz değişir. Hangi yaşta olursak olalım, düzenli ya da öylesine bir şekilde gözlerimizi kapayıp, kısalı uzunlu...
“Expectations lead to sorrow!” Böyle yazardı benim gittiğim yoga okulunun duvarında. Türkçesi beklentiler üzer, acı verir. Sadece bizim okulda ya da yogada öğretilen bir felsefe değildir bu aslında, teslimiyet içeren bütün öğretilerde, dinlerde, inanışlarda, kültürlerde, yaşam şekillerinde aynıdır. Bazen unutuyoruz. Okuduğum hangi kitapta vardı hatırlayamıyorum ama şöyle diyordu: “Çiçekleri mesela olduğu gibi kabul edersiniz, fazlasını...
2011 yılının Kasım ayında Nepal’e yapacağım yolculuğa çıkarken orada karşılaşmayı, görmeyi beklediğim bir çok şey vardı: Tapınaklar, Himalayalar, Buda, inekler ve maymunlar, kırmızının her tonu, yeşillikler, baharatlar, güler yüzlü insanlar, rengarenk takılar, rengarenk şallar, egzotik lezzetler. Geziye çıkmadan önce rehber kitabımda okuduğum Tanrıça Kumari konusu ise bana oldukça ilginç gelmekle birlikte zihnimde fazla bir yer...
