Modern batı felsefesi beden ve zihni birbirinden ayırıp, iki farklı, hatta zıt, boyut olarak gördü: Beden, insan-merkezli dünya bakışında aşağı sayılan “hayvansal” fonksiyonların yeri olarak görülürken, zihin aklı ve düşünceyi taşıyan, bedenden özgürleştiren, iradenin yerleştiği bedenden üstün bir yetke olarak anlaşıldı. “Hayvan” ve düşük bedene karşı, soylu ve yüce zihin savaşmalı ve bu savaşı kazanmalıydı. Fakat modern batı felsefesinin içinden bu temel varsayımlara itiraz eden “uç beyleri” çıktı, bedeni yeniden davet ettiler, bedenin küçümsenmesine itiraz ettiler. Batı felsefe kanonuna karşı çıkarken batı felsefe kanonuna yeniden dahil edildi bu “uç beyleri”, ya da Negri’nin ifadesiyle “yaban kuraldışı” olarak tanımlandılar. Beden- zihin ikiliğiyle savaşan modern filozoflar Spinoza ve Nietzsche’nin “beden-zihin paralelliği”, “aktif- reaktif duygulanımlar” gibi kavramlarla, beden ve zihnin bütünlüğünü batı felsefe dilinde nasıl inşa ettiklerini irdeleyeceğiz hep birlikte.