Haiku, Japonya’da doğmuş ve zaman içinde tüm dünyaya yayılmış, yüzyılların ardından halen tazeliğini koruyan bir şiir formu. 5-7-5 hece formatında ve üç dizeden oluşan bu minicik tür, konusunu doğadan alır ve içinde sonsuz imkânlar barındırır. Kendini aşarak yazanı ve okuyanı çok ötelere taşıyan haikuda zen duyuşu, doğa ve varoluş algısı beden bulur. Şiiri, aforizmayı, felsefeyi, resmi, müziği, yogayı, anıları, günlüğü, otobiyografiyi, psikanalizi ve daha neleri yüklenirken nasıl olur da böylesine yalındır? İddiası içinde iddiasız; duyuşunun sağlamlığı ölçüsünde hafif, şeffaf… Kişiyi kendisinin ücralarına taşıyan bu üç minik dize kudretini neye borçludur? Haikunun çözülemeyen muamması kaynağını içinde taşır ve her daim yeniden doğuşu müjdeler. Haiku yazan kişi adeta meditasyonu dile getirirken okuyanı da içinden geçtiği o evrende ağırlar. Okuyanın ve yazanın eşitlendiği, eşsiz bir deneyim. Şifalı bir türdür aynı zamanda; Fazıl Hüsnü Dağlarca boşuna önermemiştir haikuların eczanelerde satılmasını. İyi yazılmış bir haiku, anlayıp hissederek okuyana da en az yazarı kadar şifa verir. 2002’den bu yana ara vermeden haiku yazmayı sürdüren ve seçtiklerini yayımlayan; yurt içi ve yurt dışında çeşitli haiku çalışmalarına önderlik eden Pelin Özer, katılımcıları üç saatlik bir haiku atmosferinde ağırlayacak. Sadece haiku türünün inceliklerinin anlatılacağı bir çalışma değil bu, her katılımcının aktif rol alacağı ortak bir yaratım denemesi. Bu atmosferde haiku yazarken -ve yazarak- derine dalmak, doğaya kulak verirken meditasyonda konaklamak ve haiku muammasını çözmeye yaklaşırken zihnin kendi düğümlerini çözüşüne tanıklık etmek serbest.